Τα παιδιά παίζουν funky/hard rock με σαφείς επιρροές από 80s, κι αν και η μελωδία δεν είναι κάτι που δεν το "έχουν", δεν αποφεύγουν κι εκείνοι τις στιχουργικές ευκολίες: "μη μου το πεις, στη μοναξιά σου ανατέλλω, μη μου το πεις, πως τα φιλιά σου ξέχασες σε παγωμένα θέλω" λέει το ρεφρέν του εναρκτήριου "Παγωμένα θέλω". Το δεύτερο κομμάτι ("Χάρτινα Φτερά") ξεκινάει ως bossa nova και συνεχίζει στο ίδιο ταξιδιάρικο, μελωδικό ροκ, από το οποίο δεν ξεφεύγουν και τα άλλα δύο, αποκαλύπτοντας την αγάπη τους για τους Bon Jovi των 80s ("Kαινούρια Αρχή" με "να, να, να, να, να") και για τους Ριφιφί .
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου