Κ.ΝΤΑΛΗ - Στα Εννέα όγδοα [2007]

Δύο μπουζούκια, πιάνο, κιθάρα. Μια φωνή βαριά. Λέει τραγούδια Ελλήνων συνθετών -λαϊκών και μη-, με τα μίνιμουμ ερμηνευτικά πλουμίδια. Αισθάνεται την κάθε λέξη των στίχων. Αφήνει τις νότες να πέφτουν στακάτες. Κάνει το κάθε τραγούδι να αποκτά τη δική του βαρύτητα. Ο πόνος γίνεται πόνος της ψυχής , ο σπαραγμός έχει αλήθεια και η τσαχπινιά δανείζεται κάτι από την αυστηρότητα που χαρακτήριζε τους παλιούς ερμηνευτές. Εντύπωση προκαλεί η διάσταση που δίνει σε νεότερα τραγούδια. Ανεπιτήδευτα παιγμένα και ειπωμένα, μοιάζουν να έρχονται από άλλη εποχή. Η Καίτη Ντάλη αναμετριέται με σπουδαίες φωνές του λαϊκού, που έχουν πει σε πρώτη εκτέλεση τα περισσότερα από τα τραγούδια. Βγαίνει νικήτρια. Όχι σε επίπεδο συγκρίσεων. Ο θρίαμβός της έχει να κάνει με το γεγονός ότι ερμηνεύει τις συνθέσεις με έναν εντελώς δικό της τρόπο. Στο λυκόφως των παραμυθιών και της πραγματικότητας. Στο μεταίχμιο του ανθρώπινου και της υπέρβασης.